Analiza techniczna jest jedną z bardziej dyskusyjnych metod oceny i wyboru inwestycji. Wśród uczestników rynku możemy znaleźć takich, którzy uważają ją za coś na pograniczu magii i absurdu. Z drugiej strony są jednak osoby, twierdzące, że jest to jedyna słuszna metoda wspierająca decyzje inwestycyjne, ponieważ każda fundamentalna informacja zostaje szybko uwzględniona w cenie rynkowej, a analiza fundamentalnych czynników nie ma wówczas sensu.
Metody analizy technicznej
Analiza techniczna nie jest spójną i jednorodną metodą analizy cen historycznych. W jej zakresie mieści się wiele technik i teorii. Na łamach niniejszego artykułu zostanie przedstawiony krótki opis każdej z najbardziej znanych i najszerzej stosowanych metod przeprowadzania analizy historycznych cen akcji, na których często bazują inwestorzy przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych.
Klasyczne podejście do analizy technicznej
Najbardziej podstawowym podejściem w zakresie analizy technicznej jest tzw. klasyczna analiza techniczna, która opiera się na założeniach teorii Dowa oraz występowaniu formacji odwrócenia oraz kontynuacji trendu. Skupia się ona przede wszystkim na identyfikacji trendów rynkowych oraz wyznaczaniu poziomów wsparcia i oporu na podstawie historycznych dołków i szczytów.
Oprócz przedstawionych już wcześniej założeń, sama teoria Dowa mówi nam również o występowaniu trzech podstawowych trendów (wzrostowego, spadkowego, bocznego) oraz trzech faz trendu głównego (które swoją drogą dają fundament do tzw. Teorii Fal Elliotta, o której zostało napisane więcej w dalszej części pracy), a także roli wolumenu w potwierdzeniu trendu. Dodatkowo, teoria zakłada, że trend na rynku jest kontynuowany do mementu wystąpienia sygnałów o jego odwróceniu.
Najczęściej wykorzystywanymi narzędziami w klasycznej analizie technicznej są zatem te, dzięki którym możliwa jest identyfikacja trwającego na rynku trendu, lub wychwycenie pierwszych oznak jego odwrócenia. Mowa tu przede wszystkim o liniach trendu, kanałach trendowych i średnich kroczących. Do tego dochodzą formacje odwrócenia i kontynuacji trendu, które często mogą posłużyć nam jako potwierdzenie otrzymanego sygnału kupna lub sprzedaży. Do podstawowych formacji odwrócenia trendu zalicza się formacje: głowy i ramion, odwróconej głowy i ramion, podwójnego szczytu oraz podwójnego dna, formacje spodka i kilka innych. Podstawowymi formacjami kontynuacji trendu są z kolei formacje trójkąta, flagi, chorągiewki, klina oraz prostokąta.
Podstawowe formacje odwrócenia trendu (kolejno głowa z ramionami, podwójny szczyt i spodek):
Źródło: John J. Murphy „Analiza Techniczna Rynków Finansowych”
Podstawowe formacje kontynuacji trendu (kolejno: trójkąt, klin, prostokąt, flaga, chorągiewka):
Źródło: John J. Murphy „Analiza Techniczna Rynków Finansowych”
W zakresie klasycznej analizy technicznej mieści się również analiza wolumenu zawartych transakcji. Jego rola w identyfikacji kierunku i siły trendu jest znaczna. Przyjmuje się bowiem, iż wolumen powinien się zwiększać wraz z kierunkiem trendu, natomiast spadać przy korektach. Ta zależność w okresach niepewności na rynku może znacznie ułatwić rozpoznanie trwającego lub zidentyfikowanie zaczynającego się trendu, a także ostrzec nas przed słabnącymi tendencjami na rynku.
Teoria Fal Elliotta
Teoria fal Elliotta pierwszy raz ujrzała światło dzienne w 1938 roku, kiedy to ukazała się książka Charlesa J. Collinsa. „The Wave Principle”. Książka powstała na bazie informacji podanych przez Ralpha Nelsona Elliotta. W późniejszym czasie wyszło jeszcze kilka publikacji uzupełniających teorię do postaci znanej dzisiaj, wśród których najbardziej znaną jest „Teoria fal Elliotta” Roberta Prechtera.
W dużym uproszczeniu teoria fal Elliotta zakłada, że rynek porusza się w sposób cykliczny w stałym rytmie pięciofalowego wzrostu, po którym następuje trójfalowa korekta. Ponadto struktura każdej z fal niższego rzędu wygląda tak samo, jak fal wyższego rzędu, czyli występuje fraktalna budowa fal. Schemat budowy fal przedstawia poniższy rysunek:
Źródło: http://www.invest2success.com
Trzema najważniejszymi elementami teorii są: kształt fal, ich proporcje oraz czas w jakim się kształtują. W związku z dwoma pierwszymi elementami przyjmuje się, że lepszymi analitykami wykorzystującymi teorię fal, są osoby ze zdolnościami plastycznymi i „wyczuciem piękna”, które dokładniej są w stanie zidentyfikować strukturę falową. Fale bowiem często formują się zgodnie z proporcjami Fibonacciego, do których osoby takie mają podświadome zamiłowanie. Dodatkowo struktura falowa powinna spełniać trzy podstawowe założenia:
- Fala trzecia nie powinna być najkrótszą falą w całym impulsie,
- Fala czwarta nie powinna wchodzić w zakres fali 1,
- Fala druga nie może schodzić poniżej początku fali pierwszej.
(Część trzecia w kolejnym eBiuletynie NewConnect)
Opracowanie:
Najnowszy biuletyn
Przeglądany biuletyn
Drukuj artykuł
