W poprzednim wydaniu Biuletynu NewConnect przedstawione zostały zagadnienia związane z określeniem ceny w prospekcie emisyjnym. Teraz przyszła pora na scharakteryzowanie procesu w jaki cena emisyjna zostaje ustalona, gdy w prospekcie brak stosownych na ten temat.
Ustalenie ostatecznej ceny emisyjnej akcji poprzedzane jest zazwyczaj tzw. budowaniem księgi popytu (tzw. Book building). Proces ten polega na skierowaniu do osoby fizycznej bądź prawnej zaproszenia do złożenia deklaracji zainteresowania nabyciem akcji w trakcie trwania subskrypcji. Osoby biorące udział w procesie budowy księgi popytu wskazują liczbę akcji, którą są skłonni nabyć, uwzględniając różne poziomy ceny. W praktyce spółki badające popyt wskazują przedział cenowy , w ramach którego podmioty biorące udział w budowaniu księgi popytu określają swoje preferencje cenowe. Na tej podstawie spółka określa zainteresowanie rynku oferowanymi akcjami oraz ustala ich ostateczną cenę emisyjną.
Niestety w realiach polskiego rynku kapitałowego często jest tak, że w procesie budowania księgi popytu biorą udział wyłącznie inwestorzy instytucjonalni. Warto jednak przyglądać się, czy dana oferta przewiduje udział w tym procesie również inwestorów indywidualnych. Z udziałem w procesie book building często bowiem wiążą się konkretne profity, np. w postaci dyskonta do ceny płaconej przez instytucje lub dodatkowego przydziału akcji z puli rezerwowej. Najczęściej spotykaną formą zachęty jest zagwarantowanie przydzielenia takiej liczby akcji, na jaką złożą zapis, mimo iż ogolne zasady przydziału akcji przewidują proporcjonalną redukcję zapisów w przypadku wystąpienia nadsubskrypcji akcji albo, w skrajnym przypadku, dopuszczenie do zapisów wyłącznie uczestników procesu badania popytu.
W przypadku gdy prospekt emisyjny nie zawiera ceny emisyjnej, cena ta zostaje podana niezwłocznie po zakończeniu procesu book building. Powinno mieć to miejsce jeszcze przed rozpoczęciem subskrypcji nowej emisji akcji. Podanie ceny emisyjnej akcji przed zapisami ułatwia podjęcie decyzji inwestycyjnej i zmniejsza ryzyko nienabycia akcji z powodu określenia zbyt niskiego limitu. Cena ta może jednak zostać podana dopiero w trakcie okresu subskrypcji jak również po jego zakończeniu. W praktyce często na powyższym tle dochodzi do różnicowania sytuacji inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych na niekorzyść tych pierwszych. Z sytuacją taką mamy zwykle do czynienia gdy prospekt emisyjny określa jedynie cenę maksymalną akcji, a terminy zapisów na akcje zostały odrębnie ustalone dla inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych. Harmonogram emisji akcji przewiduje wówczas zwykle, że pierw mają miejsce zapisy inwestorów indywidualnych, po ich zakończeniu podawana jest do publicznej wiadomości ostateczna cena emisyjna akcji, zaś dopiero po jej opublikowaniu rozpoczynają się zapisy na akcje inwestorów instytucjonalnych. Inwestorzy indywidualni, w przypadku tak skonstruowanego harmonogramu emisji akcji, znajdują się w gorszej sytuacji niż inwestorzy instytucjonalni, gdyż muszą dokonywać zapisów nie znając ostatecznej ceny inwestycyjnej, co niewątpliwie utrudnia podjęcie najwłaściwszej decyzji inwestycyjnej. Biorąc udział w ofercie publicznej warto zatem zapoznać się z jej harmonogramem emisji celem zastanowienia się czy warto brać udział w ofercie, w której emitent od samego początku preferuje interesy dużych inwestorów kosztem mniejszych akcjonariuszy.
Okres trwania subskrypcji nowej emisji akcji nie może być dłuższy niż 3 miesiące. Po zakończeniu subskrypcji akcji, jeżeli co najmniej minimalna liczba akcji przeznaczonych do objęcia została subskrybowana i należycie opłacona, w terminie dwóch tygodni od upływu terminu zamknięcia subskrypcji, zarząd spółki powinien dokonać, przydziału akcji subskrybentom zgodnie z ogłoszonymi zasadami przydziału akcji.
Opracowanie:
Najnowszy biuletyn
Przeglądany biuletyn
Drukuj artykuł
